ارتباط مجتمع عمده پذیرش بافتی طیور با پاسخ پادتن به واکسن

زمینه مطالعه: مجتمع عمده پذیرش بافتی (MHC) نقشی مرکزی در چگونگی پاسخ به بیماریهای عفونی دارد و پاسخ‌های ایمنی تحت کنترل ژن‌های این مجتمع هستند. بدلیل تنوع MHC تفاوت‌های فردی در پاسخ به واکسن‌های مختلف طیور مشاهده می‌شود. بررسی ارتباط آلل‌های MHC طیور با توان پاسخ به واکسن‌های معمول، به توفیق واکسیناسیون و کنترل بیماریها کمک خواهد نمود. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تنوع MHC در جمعیت طیور بومی خراسان و ارتباط آن با پاسخ پادتن به واکسن‌های گامبورو، نیوکاسل و آنفلوانزا است. روش‌کار: به منظور تعیین ژنوتیپ‌های MHC از نشانگر ریزماهواره LEI0258 و روش تحلیل قطعه‌ای استفاده شد. عیار پادتن تولید شده بر ضد واکسن‌های نیوکاسل و آنفلوانزا با آزمون ممانعت هماگلوتیناسیون و واکسن گامبورو با آزمون الایزا اندازه‌گیری شدند. تحلیل آماری با کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 21 صورت پذیرفت. جهت تعیین ضرایب تأثیر آلل‌ها از تحلیل رگرسیون تک متغیره با روش حداقل مربعات استفاده شد. نتایج: در جمعیت طیور بومی خراسان 13 آلل ریزماهواره LEI0258 شناسایی شد که نشان‌دهنده تنوع بالای MHC در این جمعیت است. آلل 361 بیشترین (48/28%) و آلل 350 کمترین (69/0%) فراوانی را در جمعیت داشتند. در بررسی ارتباط MHC با پاسخ ایمنی، آلل 266 ریزماهواره LEI0258 با کاهش عیار پادتن ضد واکسن گامبورو و آلل‌های 311 و 313 با افزایش پاسخ پادتن به واکسن نیوکاسل همراه بودند (05/0